Op het politiek debat rond armoede (breder dan centen alleen) van KVG-Vorming, op 6 april in Sint-Niklaas, werden An Vermeulen (Groen), Filip Michiels (Open-VLD), Valerie Taeldeman (CDenV), Tine van der Vloet (N-VA) en Conner Rousseau (SP.A) geconfronteerd met moderator Chris De Nijs (nieuwsredactie VRT). Hij gaf hen de nodige spreekruimte én hield hen kort bij de les. De aanwezigen luisterden aandachtig en kregen ook het woord.
Wij vroegen enkele aanwezigen met een handicap om hun indrukken.
Sonja Meyvis oordeelde dat de politici goed geluisterd hadden.
“Heel wat mensen kennen hun rechten niet of onvoldoende en lopen daardoor broodnodige centen mis. Ik heb het zelf ook ondervonden, terwijl ik dacht goed geïnformeerd te zijn. Zo deed ik laattijdig een bepaalde aanvraag waardoor ik vier jaar tussenkomst verloor. Jammer, heel jammer. Enkele politici stelden dat zij meer werk willen maken van een automatische toekenning van rechten, op basis van alle info die men heeft over heel veel mensen. Dat zou positief zijn, maar ik denk dat er meer moet gebeuren. Niet alle mogelijke rechten zullen zo hun weg vinden naar de mensen.”
Sonja luisterde ook aandachtig naar het verhaal van mensen met een handicap voor wie het onmogelijk is om hun loopbaan door te trekken tot de verhoogde pensioenleeftijd. “Familieleden van mij werken heel gemotiveerd in een maatwerkbedrijf. Die kunnen dat volhouden tot hun 60ste. Maar omwille van hun handicap zal dat de limiet zijn. Door de aanwezigen in de zaal werden er tijdens het debat enkele oplossingen geopperd, zoals een verhoogde jaarcoëfficiënt voor personen met een handicap. Ik vond echter niet dat de politici op het podium daar voldoende concreet op in gingen.”
Filip Thieren vond het prima dat de ervaringsdeskundigen in de zaal goed aan bod kwamen.
“Het viel mij op dat de vertegenwoordigers van de huidige meerderheidspartijen zich haastten om een aantal verwezenlijkingen uit het verleden naar voor te schuiven. Dat was bijvoorbeeld ook het geval bij het thema tegemoetkomingen. De kloof tussen de Inkomensvervangende Tegemoetkoming en de Europese armoedegrens werd de voorbije jaren verkleind. Dat is waar. Laat ons echter niet vergeten dat het huidige federaal regeerakkoord voorzag dat die kloof helemaal gedicht zou worden. Alle partijen maken er een punt van om die belofte in de volgende legislatuur helemaal waar te maken. Wij kunnen niet anders dan dit te aanvaarden. Zullen wij als KVG hen regelmatig herinneren aan deze belofte?”
Ook Filip heeft aandachtig geluisterd naar de bespreking van het thema ‘Openbaar vervoer’. “De vervoersmaatschappijen, vooral de NMBS dan, werden bestempeld als ‘logge tankers die nauwelijks in beweging te krijgen zijn’. Wordt dat door de politieke wereld gewoon schouderophalend aanvaard? Positief vond ik dat iedereen het erover eens was dat de reservatieplichten in dit land moeten versoepeld worden en uiteindelijk afgeschaft waar het kan. Maar de hete aardappel van de toegankelijke haltes werd doorgeschoven naar de gemeentes en gewesten. Ook op dit niveau zijn toch dezelfde politieke partijen aan zet. Ik wacht op ambities om daar aan de slag te gaan. Heel concreet kwam een aanpassing van het rollend materieel aan bod, namelijk de uitschuifbare ‘ramp’. Dat leek een goed idee, maar naar mijn gevoel komt dit er niet.”
Bart Van de Mierop stelde zich erg kritisch op.
“Ik wind mij allicht te veel op bij zo’n debat. Maar ik kan er echt niet bij dat politici zich ermee verzoenen dat de wachtlijsten in de zorg ook in de volgende jaren nog blijven bestaan. Groen en SP.A (gefaseerd) gaan voor de zogenaamde Open End-financiering, d.w.z. dat de noden een oplossing moeten krijgen, wat het ook kost. Alle andere partijen beperken zich tot een jaarlijks groeipad van minimum 330 miljoen euro over 5 jaar, zoals in de aflopende legislatuur. Als je beseft dat er in de politiek altijd coalities gesloten moeten worden, dan moet ik concluderen dat die schrijnende toestanden van wachtlijsten zullen blijven bestaan. Daar heb ik geen begrip voor.”
Bart trekt zich zelf het thema ’toegankelijkheid’ erg aan. “Persoonlijk vind ik het jammer dat het debat, wat De Lijn betreft, niet verder geraakte dan de toegankelijkheid van de haltes. Trouwens, ook hiervoor zagen de politici weinig oplossingen. Maar in het buitenland zijn er voldoende voorbeelden van bussen die bijvoorbeeld zelf door hun vering kunnen. Zo wordt het mogelijk dat bijna alle haltes geschikt zijn om er met je rolstoel op de bus of tram te rijden. Ik verwacht toch dat zowel de NMBS als De Lijn gaan voor een ambitieus aankoopbeleid. Ga gewoon bij enkele buurlanden kijken!”
Danny Bockx mijmerde over een reeks van thema’s.
“Ik maak mij zorgen over de gezondheid van veel mensen. Onderzoeken wijzen uit dat heel wat mensen hun medische zorg niet of heel moeilijk kunnen betalen. Dit zal tot gevolg hebben dat een aantal mensen een noodzakelijk bezoek aan de arts zullen uitstellen, met alle gevolgen van dien. Dat zijn toch toestanden die in 2019 niet zouden mogen bestaan. De politici bevestigen dat wel en stellen dat er prioriteiten moeten gesteld worden. Ik begrijp daaruit dat er geld moet weggehaald worden bij andere departementen. Maar concrete ideeën heb ik nauwelijks gehoord. Er wordt wel berekend hoeveel het één en ander kost, niet waar de centen vandaan moeten komen.”
Danny had wel oor naar de gedachtewisseling over bepaalde facetten van tewerkstelling. “Elke persoon met een handicap die een uitkering ontvangt, moet goed wikken en wegen alvorens een kans op tewerkstelling te aanvaarden. Als het niet lukt om de job langdurig door te trekken, dan is de terugkeer naar een stelsel van uitkering én gecompliceerd én dikwijls nadelig. Dat zou niet mogen. Mensen moeten op een positieve manier aangemoedigd worden om voluit voor tewerkstelling te gaan. De opening die werd gecreëerd om een combinatie loon-uitkering te realiseren, spreekt mij erg aan. Benieuwd of er op korte termijn voorstellen op tafel komen.”